| 156[Ed.120] | |
| Δήμητρος ἁγνῆς καὶ Κόρης τὴν πανήγυριν σέβων | Δήμητρας ἁγνῆς καὶ κόρης τὴν ἐπέτειο γιορτάζω. |
| 157[Ed.121] | |
| Χρυσοέθειρ. | Χρυσάφι στὰ μαλλιά. |
| 158[Ed.122] | |
| Πῶς ἀπέπρισκε σκύτα; | Πῶς ξεφούσκωσε κεφάλι; |
| 159[Ed.123] | |
| Ἄιδων ὑπ᾽ αὐλητῆρος. | Μὲ φωνὴ αὐλοῦ ὑφισταμένη. |
| 160[Ed.124] | |
| Πᾶς ἀνὴρ ἀπεσκόλυπτεν. | Ἀντρικὸ προνόμιο τὸ ξεκώλιασμα. |
| 161[Ed.125] | |
| Κακὴν σφιν Ζεὺς ἔδωκεν αὐόνην. | Ξηρασία τοὺς ἀγρίεψε ὁ Δίας. |
| 162[Ed.126] | |
| Πυρὸς δ' ἔ᾽ αὐτῷ φεψάλυξ. | Σπίθισα τὴν πυρκαγιά του. |
| 163[Ed.127] | |
| Παρθένοι θυρέων ἀπεστύπαζον. | Κάθε σπίτι καὶ παρθένα, κάθε πόρτα καὶ παλούκι. |
| 164[Ed.128] | |
| Ἀμυδρὴν χοιράδ' ἐξαλεύμενος. | Ὕπουλη ξέρα ξέφυγε. |
| 165[Ed.129] | |
| Θάσον δὲ τὴν τρισοιζύην πόλιν. |
Τρίσμοιρη πολιτεία τῆς Θάσου. |
| 166[Ed.130] | |
| Προτείνω χεῖρα καὶ προΐσσομαι. | Ἁπλώνω τὸ χέρι ψωμοζητώντας. |
| 167[Ed.131] | |
| Χολὴν γὰρ οὐκ ἔχεις ἐφ' ἥπατι. | Μὲ τί σπλάχνα ν' ἀγριέψεις; |
| 168[Ed.132] | |
| Πόδες δὴ κείθι τιμιώτατοι. | Ἐκεῖ, μόνο τὰ πόδια ἀξίζουν. |
| 169[Ed.133] | |
| Νόμους δὲ Κρητικοὺς διδάσκεται. | Σπουδάζει δίκαιο στὴν Κρήτη! |
| 170[Ed.134] | |
| Ἄνδρας ὡς ἀμφιτρίβας. | Ὦ, ἄντρες διαφθορεῖς! |
| 171[Ed.135] | |
| Ἆ ἕαδ᾽ εἴς τε ταύρους. | Ὡραῖα πέρασε ἀνάμεσα στοὺς ταύρους. |
| 172[Ed.136] | |
| Φῦμα μηρίων μεταξύ. | Κάτι φυτρώνει ἀνάμεσα στὰ σκέλια. |
| 173[Ed.137] | |
| Φθειρσὶ μοχθήσοντα. | Μοχθοῦσε τὶς ψεῖρες του. |
| 174[Ed.138] | |
| Ἶνας δ' ἀπέθρισεν μεδέων· | Ξύρισε τ' ἀρχίδια του. |
| 175[Ed.139] | |
| Πολλὸς δ᾽ ἀφρὸς ἦν περὶ στόμα. | Ἄφρισε καταπρόσωπο. |
| 176[Ed.140] | |
| Παρδοκὸν δι' ἐπιοίον. | Ὑγρὸς ἐφιάλτης |
| 177[Ed.141] | |
| Κηρύλος. | Ἀρσενικὴ σουσουράδα. |
| 178[Ed.142] | |
| Πολλά δ' εἰς πόρνης γυναικὸς ἐρρυΐσκετ' ἔντερον τὰ χρόνῳ μακρῷ πόνῳ τε συλλεγέντα χρήματα. |
Ὁ χρόνος, ἡ σκληρὴ δουλειὰ καὶ ἡ ὑπομονὴ ὁλόκληρες περιουσίες καταθέτουν στῆς πουτάνας τὸ μουνί. |
| 179[Ed.143] | |
| Τέττιγα δ' ἐδράξω πτεροῦ. | Ἄρπαξες τὸ τζιτζίκι ἀπ᾽ τὸ φτερό. |
| 180[Ed.148] | |
| Πρὸς τοῦ τοιούτου δ' ἥροσις πιαίνεται. | Τὴν ὀργωμένη σάρκα του καρπίζουν τώρα τὰ χωράφια. |
| 181[Ed.152] | |
| Κάρπαθος τὸν μάρτυρα. | Βρῆκε τὸν αὐτόπτη μάρτυρά του. |
| 182[Ed.154] | |
| Ἀγέρωχον. | Ἀγέρωχος: ὁ στρατηγὸς τῆς μοναξιᾶς. |
| 183[Ed.155] | |
| Ἀγόμενος. | Φορητὴ ψυχή. |
| 184[Ed.156] | |
| Ἀηδονιδεὺς. | Κι ἀπὸ μουνί: ἀηδόνι! |
| 185[Ed.157] | |
| Ἄζυγα. | Ἀταίριαστα: κομμάτια καὶ θρύψαλα. |
| 186[Ed.158] | |
| Ἄκομψον. | Ἁπλότητα: ἡ σκέψη μὲ τὰ ροῦχα τῆς δουλειᾶς. |
| 187[Ed.159] | |
| Ἀμφίβολος. | Ἀμφίβολο: μόνο τὸ κέρδος. |
| 188[Ed.160] | |
| Ἀργιλιπὴς δ' ἔφαε. | Ἔπιασε ἡ αὐγὴ τὴν κιμωλία κι ἔγραψε φῶς. |
| 189[Ed.161] | |
| Γυμνόν. | Γυμνός: ἄοπλη σάρκα. |
| 190[Ed.162] | |
| Διαβεβοστρυχωμένον. | Ἄντρας μὲ...τὶς μποῦκλες του! |
| 191[Ed.163] | |
| Δὶς τόσῃ. | Μὲ δυὸ φορὲς τὰ χρόνια μου γυναίκα; |
| 192[Ed.164] | |
| Διὲξ τὸ μύρτον. | Ἄγγιγμα μυρτιᾶς διαμπερές. |
| 193[Ed.165] | |
| Ἐκτενισμένοι. | Κι αὐτοὶ χτενίζονται! |
| 194[Ed.166] | |
| Ἔτρεψεν. | Ξέφυγε. Τί ἐγκατέλειψε, ποιόν ἐξαπάτησε, ποιόν ψάχνουν; |
| 195[Ed.167] | |
| Ἥμισυ τρίτον. | Δύο καὶ μισή. |
| 196[We.307] | |
| Εὕδοντι δ' αἱρεῖ κύρτος. | Ὁ ὕπνος του πουλὶ φυλακισμένο. |
| 197[Ed.169] | |
| Κέαται ἐν ἴπῳ. | Πιάστηκε σὰν ροῦχο στὴν κρεμάστρα. |
| 198[We.306] | |
| Ὄχος γἀρ οὐδὲ τοῖσιν εὐόργοις ἔπος. | Ἡ γλώσσα δὲ φτάνει πουθενὰ μὲ ἁβρότητες. |
| 199[Ed.171] | |
| Ἁπαλὸν κέρας. | Κέρατο γλυκοφίλητο. |
| 200[Ed.172] | |
| Κεραυλής. | Κερατοφωνίστας. |
| 201[We.272] | |
| Πεδίοιο κροαίνων. | Καλπάζω δρόμο. |
| 202[Ed.174] | |
| Κοπτόεν ξίφος. | Σπαθὶ κατάκοπο. |
| 203[Ed.175] | |
| Κρεήτην. | Αἱματοκρήτη. |
| 204[Ed.176] | |
| Κροαίνειν. | Καλπάζω. |
| 205[Ed.177] | |
| Κύρτη σιδηρᾶ. | Συρμάτινο κλουβί. |
| 206[Ed.178] | |
| Κύφων. | Σαμάρι θανάτου. |
| 207[Ed.179] | |
| Λέγαι δὲ γυναῖκες. | Γυναῖκες ὅλο λυγίσματα καὶ...κοιμίσματα! |
| 208[Ed.180] | |
| Μέσπιλα. | Μούσμουλα. |
| 209[Ed.181] | |
| Μουνόκερα. | Κουλὸς ἀπ' τὸ ἕνα κέρατο. |
| 210[Ed.182] | |
| Μυδάλεον. | Δακρυβόρο. |
| 211[Ed.182] | |
| ῾Ρυπαρόν. | Βρωμερό. |
| 212[Ed.184] | |
| Μυσάχνη, ἐργάτις, δῆμος, περὶ σφυρὸν παχεῖα μισήτη γυνή. |
Ποντικομαμή, πλύστρα, γενικὴ συγκέντρωση, ἀνυπόφορη γυναίκα ἡ χοντροκώλα. |
| 213[Ed.185] | |
| Μύσχης. | Ποντικομέγαρο. |
| 214[Ed.186] | |
| Ὀξύη ποτᾶτο. | Ἔβρεξε ὀξιά. |
| 215[Ed.186Α] | |
| Ὀρέσκοος. | Πολίτης τῶν βουνῶν. |
| 216[Ed.187] | |
| Πακτῶσαι. | Νὰ συσκευαστοῦν κατ' οἶκον. |
| 217[We.220] | |
| Ἐμοὶ τόθ' ἥδε γῆ χάνα. | Νὰ μὲ κατάπινε ἡ γῆ! |
| 218[We.244] | |
| Ὀθνέην ὁδόν. | Ταξίδι στὰ χαμένα. |
| 219[We.254] | |
| Οὔτοι τοῦτο δυνησόμεθα. | Δὲ θὰ μπορέσουμε. |
| 220[We.219] | |
| Χραίσμησε δ' οὔτε πύργου. | Οὔτε πύργος δὲ σὲ σώζει. |
| 221[We.214] | |
| Θαλασσίην σάλπιγγα. | Σάλπιγγα τῆς ἁλμύρας. |
| 222[Ed.193] | |
| Σκελήπερον. | Τοσολιγουλάκι. |
| 223[Ed.194] | |
| Συκοτραγίδης. | Συκοχάφτης. |
| 224[Ed.195] | |
| Τράμιν. | Παπάρια! |
| 225[Ed.196] | |
| Τρίχουλον. | Μαλλιὰ κουβάρια. |
| 226[Ed.197] | |
| Φλύος. | Γλωσσοδιάρροια. |
| 227[Ed.199] | |
| Ψαυστά. | Ψυχουλευτά. |
| 228[Ed.200] | |
| Ἀσπὶς μὲν οὐκέτ᾽ ἐστίν, οὐδ' ἴχνος βέω φίλων ἑταίρων. | Οὔτε ἡ ἀσπίδα μου ξέρω ποῦ βρίσκεται, οὔτε ἐγώ. |
| 229[Ed.201] | |
| Ἄντω τι, Μοῦσα, πρὸς μέσον λάλησον. | Πές κάτι, Μούσα, σὲ παρακα λῶ. Ἐδῶ, μιὰ παρέα εἴμαστε ὅλοι. |
| 230[Ed. 188] | |
| Πρόξ. | Ἐλαφοΐσκιωτος. |
| 231[Ed. 189] | |
| Πύγαγρον. | Ἁρπακτικός. |
| 232[Ed. 191] | |
| Ῥώξ. | Ρῆγμα. |
| 233[Δα. 173] | |
| Φωνὴν ἐφηδύνουσα λεπτόν. | Ἔβαλε μιὰ ἰδέα γλύκα στὴ φωνή της. |
| 234[Δα. 175] | |
| Πάγη τις. | Πρόκειται γιὰ ἑλιγμό. |
| 235[Δα. 174] | |
| Ἄτμενον οἶτον | Ζωή μου, ἀνυποχώρητα κακομοίρα. |
| 236[Δα. 172] | |
| Ἐπεὶ λέοντος αὖτις ἦλθεν ἐς σπέος νηδὺν ἄνανδρος ἐρῥάγη, ἄφυζα δ' εἶχε δαῖτα πίνουσ' ὁστέων μυελόν τὲ οἱ καὶ ἐγκάτων σαρκὶ τρεφομένη. |
Καὶ μόλις ξαναμπῆκε στὴ φωλιὰ τοῦ λιονταριοῦ, δέχτηκε ἄνανδρη ἐπίθεση κατάψαχνά του. Ἔπεσε τὴν ἴδια στιγμὴ ὑπὲρ ἀνελέητης τροφῆς: κόκκαλα σπασμένα, μεδούλια ρουφηγμένα, σάρκες, σπλάχνα χορτασμένα. |
| 237[We. 221] | |
| Κοὐδεὶς δ᾽ ἔπειτα σὺν θεοῖσιν ἤντετο. | Ὕστερα, κανεὶς δὲν τὰ ἔβαζε μὲ τοὺς θεούς. |
| 238[We. 259] | |
| Οὐδὲ Ἡρακλῆς πρὸς δύο. | Οὔτε ὁ Ἡρακλῆς μὲ δύο! |