ΑΝΘΗΔΩΝ

 

Βλ. Στράβων, βιβλ. Θ, παράγραφος 10

Μετά δε Σαλγανέα, Ανθηδών, πόλις λιμένα έχουσα, εσχάτη της Βοιωτικής παραλίας της προς Εύβοιαν. Καθάπερ και ο Ποιητής είρηκεν

Ανθηδόνα τ’ εσχατόεσσαν

Εισί μέντοι έτι προϊόντι μικρόν πολίχναι δύο των Βοιωτών, Λάρυμνά τε, παρ’ ήν ο Κηφισσός εκδίδωσιν, και έτι επεκεινα Αλαί, ομώνυμοι της Αττικής δήμοις. Κατά δε [απέναντι] την παραλίαν ταύτην κείσθαι φασιν Αιγάς τας εν Ευβοία, εν αις το του Ποσειδώνος ιερόν του Αιγαίου.  Εμνήσθημεν δ’ αυτού και πρότερον. Δίαρμα δ’ εστιν από μεν της Ανθηδόνος εις Αιγάς εκατόν είκοσι στάδιοι. Από δε των άλλων τόπων πολύ ελάττους. Κείται δ’επί όρους υψηλού το ιερόν. Ήν δε ποτε και πόλις. Εγγύς δε των Αιγών και αι Ορόβιαι.

Εν δε τη  Ανθηδονία Μεσσάπιον όρος εστιν, από Μεσσάπου, ός, εις την Ιαπυγίαν ελθών, Μεσσαπίαν την χώραν εκάλεσεν. Ενταύθα δε και τα περί τον Γλαύκον μυθεύεται το Ανθηδόνιον, όν φασι εις κήτος μεταβαλείν.

[Ιάπυξ (και αργέστης) : ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΟΣ άνεμος # μαΐστρος ή μάλλον μαΐστρος τραμουντάνα

αργέστης : [ο] επίθετο του νοτιά που σηκώνει λευκούς αφρούς στη θάλασσα # Ζέφυρος (άνεμος) # ζεστός θερινός δυτικός άνεμος (Ολυμπιάς ή σκίρων ή Ιάπυξ) # βόρειος άνεμος ετήσιος (μεταγενέστερος τύπος) ]

 

Στην θάλασσα της Ανθηδόνος είναι το λεγόμενο Γλαύκου πήδημα. Ο Γλαύκος ήταν ψαράς και έφαγε το βότανο που τον έκανε θαλασσινό δαίμονα και μέχρι των ημερών μας [του Παυσανια] προλέγει τα μέλλοντα στους ανθρώπους, πράγμα που και οι άλλοι το πιστεύουν αλλά και οι ναυτικοί, οι οποίοι κάθε χρόνο πάρα πολλά διηγούνται για την μαντική του Γλαύκου.

 

 

ΩΤΟΣ – ΕΦΙΑΛΤΗΣ

 

O Παυσανίας 9, 22, 6, γράφει πως στην Ανθηδόνα υπήρχαν οι τάφοι των Ωτου και Εφιάλτη [βλ. ΡΑΨΩΔΙΑ Ε, στ. 385 κ.εξ., γιών  της Ιφιμέδειας και του Αλωέα,  τους οποίους θανάτωσε ο Απόλλων, όπως λέει ο Ομηρος στην Οδύσσεια  ραψωδια  λ, στ. 305.

[Η συζυγος του Αλωέα Ιφιμέδεια είχε από τον Ποσειδώνα τους γιους Ωτο και Εφιάλτη, που ως παιδιά ακόμη ήταν καταπληκτικά μεγαλόσωμοι, εννιά χρονών είχαν εννιά πήχες  πλάτος  και εννιά οργιές ύψος και αρχισαν να απειλούν τους θεούς πως θα ρίξουν πανω στον Ολυμπο την  Όσσα και πάνω στην Οσσα το Πήλιο για να ανέβουν στον ουρανό. Και θα εκτελούσαν την απειλή αν προλάβαιναν να γίνουν έφηβοι. Ο Απόλλων όμως τους σκότωσε προτού ξεπεράσουν την παιδική ηλικία.].

 

Βλ. και Απολλόδωρος Α, 7. Ο ΑΙΟΛΟΣ, γιος του  ΕΛΛΗΝΑ, γιου του ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ και της ΠΥΡΡΑΣ, με την ΕΝΑΡΕΤΗ, την κόρη του ΔΗΙΜΑΧΟΥ,  γέννησε 7 αγόρια και 5 κορίτσια [μεταξύ των οποίων και την ΚΑΝΑΚΗ]

Η ΚΑΝΑΚΗ από τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, γέννησε τους Ὁπλέα καὶ Νιρέα καὶ Ἐπωπέα καὶ Ἀλωέα καὶ Τρίοπα.

Ο ΑΛΩΕΑΣ παντρεύτηκε  την ΙΦΙΜΕΔΕΙΑ, την κόρη του ΤΡΙΟΠΑ η οποία είχε αγαπήσει τον Ποσειδώνα και συνεχώς ήταν στην θάλασσα παίζοντας με τα κύματα. Από τον Ποσειδώνα γέννησε 2 αγόρια, τον ΩΤΟ και τον ΕΦΙΑΛΤΗ, που ονομάσθηκαν ΑΛΩΑΔΕΣ.

 

Ο Πίνδαρος πάντως αναφέρει πως ο Ωτος και ο Αλωέας σκοτώθηκαν στην Νάξο. [Πυθικός Υμνος 4, 88-89].

 

Ο Ομηρος στην Ιλιαδα, Ε, στ. 385, λέει πως τα δυο αδελφια, Ωτος και Εφιάλτης, είχαν φυλακίσει τον ΑΡΗ, και αυτός παραλίγο να πεθάνει. Τον έσωσε ο Ερμής, μετά από ειδοποίησή του από την μητριά τους και νέα σύζυγο του Αλωέα, την Ηεριβοία.

 

Ο Παυσανιας επισης, στο 9, 29,1, γράφει πως ο Ωτος κα ο Εφιάλτης ήταν οι πρώτοι που θυσίασαν στον Ελικώνα  για τις Μούσες, και ονόμασαν το βουνό αυτό ιερό των Μουσών. Αυτοί έγιναν και οι οικιστές της ΑΣΚΡΗΣ. Σ’ αυτό αναφέρεται και ο Ηγησίνους, ο οποίος λέει τα εξής στο ποίημά του, Ατθίς: Ο Γαιοσείστης Ποσειδώνας ξανά με την Ασκρα πλάγιασε κι εκείνη, με το πέρασμα του καιρού, του γέννησε γιο τον Οίοκλο, ο οποίος πρώτος με τους γιους του Αλωέα υπήρξε οικιστής της Άσκρης, που κατέχει τα ριζά του πλούσιου σε πηγές Ελικώνα. Το ποίημα αυτό του Ηγησίνου δεν το διάβασα, γιατι είχε εκλείψει προ της εποχής μου. Ο Κάλλιππος όμως, ο κορίνθιος, στο έργο του για τον ΟΡΧΟΜΕΝΟ, φέρνει ως αποδείξεις των λεγομένων του τους στίχους του Ηγησίνου. Κι εγώ έκανα το ίδιο αντλώντας από τον Κάλλιππο. Οι γιοι του Αλωέα πίστευαν σε τρεις Μούσες , στις οποίες έδιναν τα ονόματα Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή [Ωδή].

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για να αναφερονται σε Μούσα «Μελέτη» πρέπει φυσικά να υπηρχε και κάποια «Γραφή» για να την μελετούν.].

 

O Παυσανίας συνεχίζει λέγοντας πως : Ο Μίμνερμος στο ποίημά του αναφέρει ότι οι πρώτες Μούσες ήταν κόρες του Ουρανού, ενώ οι άλλες, οι νεώτερες,  κόρες του Δία.

 

G