|
Έτος 18ον : 414 - 413 π.Χ.
94.
Μικραί καταστροφαι της Σικελίας υπό των Αθηναίων
|
Ευθύς κατά την αρχήν της επομένης ανοίξεως ο Αθηναϊκός στρατός της Σικελίας,
εκπλεύσας εκ της Κατάνης, έπλευσε παρά την ακτήν εις τα Υβλαία Μέγαρα, των
οποίων τους κατοίκους, καθώς ήδη διηγήθην προηγουμένως, είχαν εκδιώξει οι
Συρακούσιοι επί της τυραννίας του Γέλωνος και είχαν καταλάβει την χώραν
των. Ενεργήσαντες απόβασιν ηρήμωσαν τους αγρούς και επετέθησαν ακολούθως
κατά οχυρώματος των Συρακουσίων, το οποίον όμως δεν κατώρθωσαν να κυριεύσουν.
Μετά ταύτα επέστρεψαν πάλιν εις τον Τηρίαν ποταμόν, του στρατού βαδίζοντος
και του στόλου πλέοντος παρά την ακτήν, και εκείθεν προχωρήσαντες εις το
εσωτερικόν της κοιλάδος, ερήμωσαν αυτήν και ενέπρησαν τον σίτον, συναντήσαντες
δε ολίγους Συρακουσίους, εφόνευσαν μερικούς εξ αυτών, και αφού έστησαν τρόπαιον,
επέστρεψαν εις τα πλοία. Και επιστρέψαντες διά θαλάσσης εις την Κατάνην
και παραλαβόντες τρόφιμα, προήλασαν εκείθεν με ολόκληρον τον στρατόν εναντίον
των Κεντορίπων, πόλεως των Σικελών, η οποία παρεδόθη διά συνθηκολογίας.
Μετά τούτο απήλθαν, αφού συγχρόνως ενέπρησαν τον σίτον των Ινησσαίων και
των Υβλαίων. Και φθάσαντες εις την Κατάνην, ευρίσκουν ότι είχαν φθάσει εκεί
εξ Αθηνών οι ιππείς, διακόσιοι πενήντα τον αριθμόν, με ιπποσκευάς, αλλά
χωρίς ίππους, διότι υπελόγιζαν ότι τούτους θα προμηθευθούν επί τόπου, και
τριάντα ιπποτοξότας και τριακόσια τάλαντα αργύρου.
95.
Οι Λακεδαιμόνιοι εκστρατεύουν κατά του Άργους και οι Αργείοι εισβάλλουν
εις την Θυρέαν
|
Κατα το αυτό έαρ, οι Λακεδαιμόνιοι εξεστράτευσαν και κατα του Άργους, αλλ'
ενώ είχαν προελάσει μέχρι των Κλεωνών, επισυμβάς σεισμός τους ηνάγκασε να
επιστρέψουν εις τα ίδια. Οι Αργείοι, εισβαλόντες κατόπιν τούτου εις το όμορον
έδαφος της Θυρέας, ήρπασαν από τους Λακεδαιμονίους πολλά λάφυρα, τα οποία
επώλησαν αντί είκοσι πέντε και πλέον ταλάντων. Βραδύτερον, κατά την διάρκειαν
του θέρους, οι δημοκρατικοί των Θεσπιών επεχείρησαν ν' ανατρέψουν την κυβέρνησιν,
αλλ' η απόπειρα απέτυχε, διότι οι Θηβαίοι έσπευσαν εις βοήθειαν αυτής. Και
άλλοι μεν εκ των στασιαστών συνελήφθησαν, άλλοι δε κατέφυγαν εις τας Αθήνας.
96.
Οι Συρακούσιοι νικώνται εις τας Επιπολάς
|
Κατά το αυτό θέρος, οι Συρακούσιοι, μαθόντες ότι οι Αθηναίοι είχαν
λάβει το αναμενόμενον ιππικόν και ητοιμάζοντο ήδη να προελάσουν εναντίον
των, εθεώρησαν ότι εάν οι Αθηναίοι δεν καταλάβουν τας Επιπολάς, θέσιν
απόκρημνον, υπερκειμένην αμέσως της πόλεως, δεν θα ήτο εύκολον να τους
αποκλείσουν διά περιτειχίσεως και εις περίστασιν ακόμη κατα την οποίαν
εκέρδιζαν την μάχην. Απεφάσισαν, διά τούτο, να φρουρήσουν τας προσβάσεις
της θέσεως ταύτης, ίνα μη ανέλθη δι' αυτών ο εχθρός πριν τον αντιληφθούν.
Διότι από κανέν άλλο μέρος δεν ηδύναντο να αναβούν, καθόσον, εξαιρουμένων
των προσβάσεων τούτων, όλη η άλλη θέσις είναι υψηλή και κρημνώδης, με
επιφάνειαν κλίνουσαν βαθμιαίως προς την πόλιν, από το εσωτερικόν της οποίας
είναι αυτή καταφανής ολόκληρος και εδόθη εις αυτήν υπό των Συρακουσίων
το όνομα Επιπολαί, λόγω του ότι υπέρκειται των πέριξ μερών. Ως εκ τούτου,
και επειδή ο Ερμοκράτης και οι συστρατηγοί του είχαν αναλάβει προ μυκρού
την αρχηγίαν των Συρακουσίων, εξήλθαν αυτοί κατά τα εξημερώματα με όλους
τους πολίτας εις τον παρά τον ποταμόν Άναπον λειμώνα, όπου προέβησαν εις
επιθεώρησιν των οπλιτών, αφού προηγουμένως εξέλεξαν από αυτούς εξακοσίους
επιλέκτους, υπό την αρχηγίαν του Διομήλου, φυγάδος εξ Άνδρου, εις τους
οποίους ανέθεσαν να φρουρούν τας Επιπολάς και να προστρέχουν εν σώματι
όπου αλλού ήθελε παρουσιασθή ανάγκη.
97. Αλλ' οι Αθηναίοι αποπλεύσαντες εκ Κατάνης με ολόκληρον τον στρατόν
των κατέπλευσαν απαρατήρητοι κατά την νύκτα την προηγηθείσαν της επιθεωρήσεως
των Συρακουσίων, πλησίον της θέσεως, της καλουμένης Λέοντος, απεχούσης
εξ έως επτά σταδίους από τας Επιπολάς. Τα πλοία, αφού απεβίβασαν τον στρατόν,
προσωρμίσθησαν εις την Θάψον, χερσόνησον με στενόν ισθμόν, προεκτεινομένη
εντός της θαλάσσης και μη απέχουσαν πολύ των Συρακουσών ούτε διά θαλάσσης,
ούτε διά ξηράς. Και η μεν Αθηναϊκή ναυτική δύναμις, κατασκευάσασα χαράκωμα
καθ' όλον το μήκος του ισθμού, έμεινεν ησυχάζουσα εις Θάψον. Ο στρατός
όμως προήλασεν αμέσως τρέχων προς τας Επιπολάς, όπου επρόφθασεν ν' αναβή
διά του Ευρυήλου, πριν οι Συρακούσιοι, μαθόντες το πράγμα, επιστρέψουν
εκ του λειμώνος, όπου εγίνετο η επιθεώρησις. Εν τούτοις, ο άλλος στρατός
και οι υπό την αρχηγαν του Διομήλου εξακόσιοι έσπευσαν εις βοήθειαν, εκάστου
στρατιώτου τρέχοντος όσον ημπορούσε ταχύτερον. Αλλ' η απόστασις, την οποίαν
είχαν να διατρέξουν εκ του λειμώνος πριν φθάσουν τον εχθρόν, ήτο όχι ολιγωτέρα
των είκοσι πέντε σταδίων. Επιτεθέντες λοιπόν κατ' αυτού οι Συρακούσιοι,
όπως είχαν φθάσει εις πολλήν αταξίαν, ηττήθησαν εις τας Επιπολάς και απεσύρθησαν
εντός της πόλεως, φονευθέντων τριακοσίων περίπου, μεταξύ των οποίων ήτο
και ο Διόμηλος. Μετά την νίκην, οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιον και επέτρεψαν
εις τους εχθρούς να παραλάβουν τους νεκρούς των, χορηγήσαντες βραχείαν
προς τούτο ανακωχήν. Την επομένην κατέβησαν μέχρι των τειχών της πόλεως,
αλλ' επειδή ο εχθρός δεν εξήρχετο προς σύναψιν μάχης, απεσύρθησαν και
ανήγειραν εις την θέσιν Λάβδαλον, κειμένην εις την εσχατιάν των κρημνών,
οπόθεν φαίνοντα τα Μέγαρα, οχύρωμα, όπως χρησιμεύη ως αποθήκη αποσκευών
και εφοδίων, οσάκις προήλαυναν προς τα εκεί, είτε προς σύναψιν μάχης,
είτε χάριν επιτειχίσεως.
98.
Ιππομαχία παρά την Συκήν και ήττα των Συρακουσών
|
Ολίγον μετά ταύτα, ήλθαν προς τους Αθηναίους τριακόσιοι Εγεσταίοι Ιππείς
και Σικελοί και Νάξιοι και άλλοι τινές περί τους εκατόν. Είχαν ακόμη διακοσίους
πενήντα ιδικούς των, διά τους οποίους επρομηθεύθησαν ίππους, άλλους μεν
παραχωρηθέντας από τους Εγεσταίους και τους Καταναίους, άλλους δε δι' αγοράς,
και ούτως η όλη δύναμις του ιππικού των ανήλθεν εις εξακοσίους πενήντα.
Αφού εγκατέστησαν φρουράν εις το Λάβδαλον, οι Αθηναίοι ήλθαν προς την Συκήν,
όπου στρατοπεδεύσαντες προέβησαν εις την εσπευσμένην κατασκευήν κυκλοτερούς
τείχους. Η ταχύτης της κατασκευής του εξέπληξε τους Συρακουσίους, οι οποίοι
εξήλθαν της πόλεως αποφασισμένοι να συνάψουν μάχην, αλλά να μη επιτρέψουν
την συνέχισιν αυτού. Και ενώ ήδη οι δύο στρατοί αντιπαρετάσσοντο προς μάχην,
οι στρατηγοί των Συρακουσίων βλέποντες το στράτευμά των διεσπαρμένον ήδη
και δυσκόλως συντασσόμενον, επανέφεραν αυτό εις την πόλιν, πλην μέρους του
ιππικού, το οποίον παρέμεινε και προσεπάθει να εμποδίζη τους Αθηναίους από
του να μεταφέρουν λίθους, ή ν' απομακρύνωνται πολύ του κυρίου σώματος. Αλλά
τάγμα Αθηναίων οπλιτών, συμπράττον μετά ολοκλήρου του ιππικού, επιτεθέντες
κατά των Συρακουσίων ιππέων, τους έτρεψαν εις φυγήν, φονεύσαντες μερικούς
εξ αυτών και έστησαν τρόπαιον της ιππομαχίας.
99.
Οι Συρακούσιοι κατασκευάζουν περιτείχισμα
|
Την επομένην, άλλοι μεν εκ των Αθηναίων ήρχισαν κατασκευάζοντες το προς
βορράν του κυκλοτερούς οχυρώματος περιτείχισμα, ενώ οι άλλοι ήρχισαν να
μεταφέρουν και συσσωρεύουν τους αναγκαίους προς τούτο λίθους και ξύλα κατά
τοιαύτην προς τον λιμένα Τρωγίλον διεύθυνσιν, κατα την οποίαν το περιτείχισμα,
το οποίον ήθελαν να κατασκευάσουν από του Μεγάλου Λιμένος προς την άλλην
θάλασσαν, θα είχεν όσον το δυνατόν ολιγώτερον μήκος. Οι Συρακούσιοι, κατ'
εισήγησιν των στρατηγών των, και προ πάντων του Ερμοκράτους, απεφάσισαν
να μη διακινδυνεύσουν πλέον γενικάς μάχας προς τους Αθηναίους, αλλ' έκριναν
ότι ήτο προτιμότερον να κατασκευάσουν αντιτείχισμα εγκάρσιον προς την διεύθυνσιν,
κατά την οποίαν οι Αθηναίοι επρόκειτο να κατασκευάσουν το περιτείχισμά των,
και ότι εάν επρόφθαναν να ανεγείρουν το εγκάρσιον τούτο τείχος, τότε οι
Αθηναίοι θα εμποδίζοντο από την συμπλήρωσιν του ιδικού των. Συγχρόνως απεφάσισαν,
εάν οι Αθηναίοι επιχειρήσουν να τους εμποδίσουν από την κατασκευήν, ν' αντιτάξουν
κατ' αυτών μέρος του στρατού των. Ήλπιζαν ακόμη ότι θα προελάμβαναν να εξασφαλίσουν
διά των πασσάλων του αντιτειχίσματός των τα σημεία, διά των οποίων ο εχθρός
ηδύνατο ευκολώτερον να επιτεθή, ενώ εκείνος θα ηναγκάζετο να εγκατάλειψη
το έργον, διά να στραφή με όλας του τας δυνάμεις εναντίον των. Εξήλθαν,
ως εκ τούτου, της πόλεως και ήρχισαν οικοδομούντες από σημείου τινός του
τείχους της πόλεώς των, ευρισκομένου νοτίως του κυκλοτερούς οχυρώματος των
Αθηναίων, τείχος εγκάρσιον, κόπτοντες τα ελαιόδενδρα του τεμένους και ανεγείροντες
ξύλινους πύργους. Ο Αθηναϊκός στόλος δεν είχεν ακόμη περιπλεύσει εκ Θάψου
εις τον Μέγαν Λιμένα, αλλ' οι Συρακούσιοι ήσαν κύριοι των λιμένων των και
της περί αυτούς θαλάσσης, ενώ οι Αθηναίοι έφεραν τα τρόφιμα εκ της Θάψου
διά ξηράς.
100.
Οι Αθηναίοι κατεδαφίζουν το περιτείχισμα
|
Όταν έκριναν οι Συρακούσιοι, ότι το έργον της πασσαλώσεως και της οικοδομής
του αντιτειχίσματος είχε προχωρήσει αρκούντως, αφήκαν προς φύλαξιν αυτού
τμήμα του στρατού των και επέστρεψαν εις την πόλιν. Οι Αθηναίοι, εξ άλλου,
δεν ήλθαν να τους εμποδίσουν κατά την διάρκειαν της οικοδομής, διότι εφοβούντο
την διαίρεσιν και συνεπώς την εξασθένισιν των δυνάμεών των, και συγχρόνως
διότι επείγοντο να τελειώσουν το μέρος του ιδικού των περιτειχίσματος, εις
το οποίον ήσαν απησχολημένοι. Ήδη όμως κατέστρεψαν τους υπογείους οχετούς,
διά των οποίων εφέρετο εις την πόλιν πόσιμον ύδωρ. Συγχρόνως, περιμείναντες
μεσημβρίαν τινά, κατά την οποίαν οι φυλάσσοντες το αντιτείχισμα Συρακούσιοι,
οι μεν πολλοί ευρίσκοντο υπό τας σκηνάς, μερικοί δε είχαν μεταβή και εις
αυτήν την πόλιν, ενώ οι επιφορτισμένοι την φρούρησιν του χαρακώματος των
πασσάλων εφύλατταν αυτό αμελώς, ανέθηκαν εις σώμα τριακοσίων επίλεκτων ανδρών,
αποτελούμενον από ιδικούς των οπλίτας και ψιλούς στρατιώτας φέροντας οπλισμόν
οπλίτου, να τρέξουν αιφνιδίως, όπως καταλάβουν το αντιτείχισμα. Συγχρόνως
ο λοιπός στρατός επροχώρει εις δύο σώματα, το μεν υπό τον ένα στρατηγόν
προς την πόλιν, διά ν' απόκρουση ενδεχομένην εκείθεν απόπειραν συνδρομής,
το δε υπό τον έτερον, προς το μέρος του χαρακώματος, το πλησίον της πυλίδος.
Οι τριακόσιοι επιτεθέντες κατέβαλαν το χαράκωμα των πασσάλων, του οποίου
οι φύλακες εγκατέλειψαν αυτό, καταφυγόντες εις το προτείχισμα, διά του οποίου
η Ιερά περιοχή του ναού του Τεμενίτου Απόλλωνος περιελήφθη εντός της πόλεως.
Μαζί με τους φεύγοντας κατώρθωσαν να εισέλθουν και οι καταδιώκοντες αυτούς,
αλλ' εξεδιώχθησαν πάλιν υπό των Συρακουσίων, αφού εφονεύθησαν εκεί μερικοί
Αργείοι και ολίγοι Αθηναίοι. Μετά τούτο, ολόκληρος ο στρατός, επιστρέψας
κατεδάφισε το αντιτείχισμα, ανέσπασε τους πασσάλους , μετέφερεν αυτούς προς
το μέρος του και έστησε τρόπαιον.
101.
Μικραί συμπλοκαί μεταξύ Συρακουσίων και Αθηναίων περί
την κατασκευήν οχυρωμάτων
|
Την επομένην ημέραν, οι Αθηναίοι, εκκινούντες εκ του κυκλοτερούς
οχυρώματος, ήρχισαν κατασκευάζοντες τείχος επί του κρημνού, ο οποίος υπέρκειται
του έλους. Από το μέρος των Επιπολών, όπου ευρίσκεται ο έν λόγω κρημνός,
φαίνεται ο Μέγας Λιμήν, και διά του σημείου τούτου το περιτείχισμά των,
κατερχόμενον διά του πεδινού εδάφους του έλους προς τον λιμένα, θα είχε
μικρότερον μήκος. Αλλά συγχρόνως και οι ίδιοι οι Συρακούσιοι εξήλθαν και
ήρχισαν κατακευάζοντες πάλιν χαράκωμα εκ πασσάλων, αρχίζοντες από το τείχος
της πόλεως και προχωρούντες διά μέσου του έλους, ενώ συγχρόνως ώρυσσαν
κατά μήκος του χαρακώματος και τάφρον, όπως καταστή αδύνατον εις τους
Αθηναίους να συνεχίσουν την κατασκευήν του περιτειχίσματος μέχρι της θαλάσσης.
Αλλ' οι Αθηναίοι, άμα ως το παρά τον κρημνόν τείχος συνεπληρώθη, επετέθησαν
πάλιν κατά του χαρακώματος και της τάφρου των Συρακουσίων, παραγγείλαντες
τον στόλον να πλεύση εκ της Θάψου εις τον Μέγαν Λιμένα των Συρακουσίων,
ενώ αυτοί ολίγον προ της αυγής κατέβησαν από τας Επιπολάς εις το πεδινόν
έδαφος, όπου ήτο το έλος, και διαβάντες τούτο με την βοήθειαν θυρών και
σανίδων, τας οποίας επέθεταν εις τα πηλώδη και στερεώτερα μέρη, κυριεύουν
ευθύς την τάφρον και το μεγαλύτερον μέρος του χαρακώματος και μετ' ολίγον
και το υπόλοιπον. Και εξηκολούθησε μάχη, κατά την οποίαν οι Αθηναίοι απέμειναν
νικηταί. Εκ των Συρακουσίων, οι μεν κατέχοντες το δεξιόν έφυγαν προς την
πόλιν, οι δε το αριστερόν προς τον ποταμόν. Οι τριακόσιοι επίλεκτοι Αθηναίοι
έσπευσαν τρέχοντες προς την γέφυραν διά να εμποδίσουν αυτούς να την διαβούν.
Αλλ' οι Συρακούσιοι ανησύχησαν και έχοντες μαζί των εκεί το μεγαλύτερον
μέρος του ιππικού των, επιτίθενται κατά των τριακοσίων τούτων, τους οποίους
τρέπουν εις φυγήν και επελαύνουν κατά της δεξιάς πτέρυγος των Αθηναίων.
Συνεπεία της επελάσεως ταύτης, παρεσύρθη και το τάγμα του άκρου δεξιού
εις φυγήν. Ιδών τούτο ο Λάμαχος, έσπευσεν εκ του αριστερού κέρατος των
Αθηναίων εις βοήθειαν μετ' ολίγων τοξοτών, παραλαβών και τους Αργείους
οπλίτας, και καθώς προήλαυνε διέβη κάποιαν τάφρον. Απομονωθείς δ' εκεί
με ολίγους εκ των ακολουθούντων αυτόν, εφονεύθη και ο ίδιος και πέντε
ή εξ των μετ' αυτού. Μερικοί εκ των Συρακουσίων ήρπασαν ευθύς τα πτώματα
αυτών και τρέχοντες έφθασαν πέραν του ποταμού εις μέρος ασφαλές, ενώ οι
άλλοι, βλέποντες ήδη επερχόμενον κατ' αυτών και τον υπόλοιπον Αθηναϊκόν
στρατόν, υπεχώρησαν.
102. Εν τω μεταξύ, εκείνοι εκ των Συρακουσίων, οι οποίοι κατ' αρχάς είχαν
καταφύγει προς την πόλιν, βλέποντες τα γεγονότα ταύτα, ανεθάρρησαν και
εξελθόντες οι ίδιοι πάλιν εκ της πόλεως, αντιπαρετάχθησαν προς το απέναντι
μέρος της Αθηναϊκής παρατάξεως και συγχρόνως εξέπεμψαν ιδικόν των απόσπασμα
κατά του κυκλοτερούς οχυρώματος των Επιπολών, νομίζοντες ότι θα το εύρουν
εγκαταλελειμμένον και θα ημπορέσουν να το καταλάβουν. Ούτοι κατέλαβαν
μεν και κατέστρεψαν ολοσχερώς το δεκάπλεθρον προτείχισμά του, αλλά το
ίδιον κυκλοτερές οχύρωμα ημπόδισεν αυτούς να κυριεύσουν ο Νικίας, ο οποίος
έτυχε να μείνη εντός αυτού, λόγω ασθενείας. Διότι, αντιληφθείς ότι δι'
έλλειψιν στρατιωτών δεν υπήρχεν άλλο μέσον σωτηρίας, διέταξε τους υπηρέτας
των οπλιτών να εμπρήσουν τας μηχανάς και τα ξύλα που είχαν συγκεντρωθή
προ του οχυρώματος. Το μέσον τούτο επέτυχε. Διότι ένεκα της πυρκαϊάς,
οι Συρακούσιοι δεν επροχώρησαν περισσότερον, αλλ' απεσύρθησαν, τοσούτον
μάλλον, καθόσον και ο Αθηναϊκός στρατός, αφού συνεπλήρωσε την καταδίωξιν
του εχθρού εις την πεδιάδα, απέστειλεν εκείθεν ενισχύσεις, αι οποίαι ανήρχοντο
ήδη προς το κυκλοτερές οχύρωμα, και ο στόλος αυτών, εκκινήσας εκ της Θάψου,
συμφώνως προς τας δοθείσας διαταγάς, κατέπλεεν εις τον Μέγαν Λιμένα. Ταύτα
βλέποντες οι προς κατάληψιν του κυκλοτερούς οχυρώματος ανελθόντες Συρακούσιοι,
απεσύρθησαν εσπευσμένως, όπως εισέλθουν εις την πόλιν μεθ' ολοκλήρου του
άλλου στρατού, νομίζοντες ότι, με τα μέσα που διέθεταν, δεν ήσαν πλέον
ικανοί να εμποδίζουν την κατασκευήν του μέχρι της θαλάσσης περιτειχίσματος.
103. Μετά τούτο, οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιον, επέτρεψαν εις τους Συρακουσίους
να παραλάβουν τους νεκρούς των, χορηγήσαντες βραχείαν προς τούτο ανακωχήν,
παρέλαβαν δε και αυτοί τους νεκρούς των πεσόντων μετά του Λαμάχου. Ήδη,
ότε ολόκληρος η ναυτική και στρατιωτική των δύναμις συνεκεντρώθη, ήρχισαν
να κατασκευάζουν προς αποκλεισμόν των Συρακουσίων διπλούν τείχος, αρχίζον
από τον κρημνόν των Επιπολών και μέλλον να κατάληξη εις την θάλασσαν.
Τα εφόδια διά τον στρατόν εισήγοντο ελευθέρως εξ όλων των μερών της Ιταλίας.
Πολλοί Σικελοί, οι οποίοι μέχρι τούδε εδίσταζαν, ήλθαν να συμπολεμήσουν
με τους Αθηναίους. Εκ της Τυρρηνίας εστάλησαν τρία πεντηκόντορα πλοία
και τα λοιπά πράγματα ευωδούντο σύμφωνα με τας ελπίδας των. Διότι οι Συρακούσιοι
έπαυσαν να ελπίζουν εις επικράτησιν διά των όπλων, αφού ουδεμία βοήθεια
τους εστάλη από την Πελοπόννησον. Ήρχισαν διά τούτο να συζητούν μεταξύ
των περί ειρήνης και να έρχωνται εις σχετικάς συνεννοήσεις προς τον Νικίαν,
ο οποίος ήδη, μετά τον θάνατον του Λαμάχου, είχε μείνει, μόνος αρχηγός.
και απόφασις μεν καμμία δεν ελαμβάνετο, αλλ' όπως είναι φυσικόν περί ανθρώπων,
οι οποίοι δεν ήξευραν τί να κάμουν και των οποίων ο αποκλεισμός ήτο στενώτερος
παρά πριν, πολλαί διεξήγοντο μετ' αυτού διαπραγματεύσεις και πολύ περισσότεραι
συζητήσεις εγίνοντο μεταξύ των οπλιτών. Διότι, ένεκα της δεινής καταστάσεως
και υποψίας συνελάμβαναν οι μεν κατά των δε, και τους στρατηγούς, επί
της αρχηγίας των οποίων συνέβησαν τα κακά ταύτα, έπαυσαν, διότι εθεώρησαν
ότι ταύτα ωφείλοντο, είτε εις την ατυχίαν, είτε εις την προδοσίαν των,
και εις την θέσιν των εξέλεξαν άλλους, τον Ηλακλείδην, τον Ευκλήν και
τον Τελλίαν.
104.
Ο Γύλιππος φτάνει εις Τάραντα
|
Εν τω μεταξύ, ο Λακεδαιμόνιος Γύλιππος και τα υπό των Κορινθίων αποσταλέντα
πλοία είχαν έλθει ήδη εις την Λευκάδα, επιδιώκοντα να φθάσουν το ταχύτερον
εις βοήθειαν της Σικελίας. Αλλ' ένεκα των αλλεπαλλήλων ειδήσεων αι οποίαι
ήρχοντο ανησυχαστικώταται και ψευδείς, όλαι συμφωνούσαι εις το ότι αι Συρακούσαι
ήσαν ήδη παντελώς αποκεκλεισμέναι διά κατασκευής περιτειχίσματος, ο Γύλιππος
έχασε κάθε πλέον ελπίδα διά την Σικελίαν. Επιδιώκων όμως να σώση την Ιταλίαν,
αυτός μεν, συνοδευόμενος υπό του Κορινθίου Πυθήνος και έχων δυό Λακωνικά
και δύο Κορινθιακά πολεμικά σκάφη, διεπεραιώθη με όσην ημπορούσε ταχύτητα
διά του Ιονίου πελάγους εις Τάραντα, ενώ οι Κορίνθιοι επρόκειτο ν' αποπλεύσουν
βραδύτερον, όταν, εκτός των δέκα ιδικών των πλοίων θα εξώπλιζαν ακόμη δέκα
Λευκάδια και δύο των Αμπρακιωτών. Ο Γύλιππος, αφού έστειλε πρώτον απεσταλμένους
από τον Τάραντα προς τους Θούριους προσπαθών να τους προσεταιρισθή διά της
επικλήσεως της παλαιάς πολιτογραφήσεως του πατρός του ως πολίτου της Θούριας,
και απέτυχε, συνέχισε το ταξείδιόν του εκ Τάραντος πλέων παρά την Ιταλικήν
ακτήν. Αλλά καταληφθείς εις τον Τεριναίον κόλπον υπό βορείου ανέμου, ο οποίος
πνέει βιαιότατος εις το μέρος εκείνο, παρασύρεται εις το ανοικτόν πέλαγος
και μετά σφοδρόν τρικυμίαν καταπλέει πάλιν εις τον Τάραντα, όπου, ανελκύσας
εις την ξηράν όσα πλοία είχαν πάθει ζημίας εκ της κακοκαιρίας, επεσκεύαζεν
αυτά. Ο Νικίας έμαθε την προσέγγισίν του, αλλ' επεριφρόνησεν, όπως συνέβη
και εις τους Θούριους, τον μικρόν αριθμόν των πλοίων του, και θεωρήσας ότι
το ταξείδιόν του είχε πειρατικόν μάλλον χαρακτήρα, δεν έλαβεν επί του παρόντος
κανέν μέτρον προς επιτήρησιν των κινήσεών του.
105.
Κατά την αυτήν εποχήν του ιδίου θέρους, οι Λακεδαιμόνιοι εισέβαλαν
εις την Αργολίδα, αυτοί και οι σύμμαχοί των, και ερήμωσαν το μεγαλύτερον
μέρος της χώρας. Οι Αθηναίοι, εξ άλλου, έσπευσαν εις βοήθειαν των Αργείων
με μοίραν στόλου εκ τριάκοντα πλοίων, η εμφάνισις των οποίων απετέλεσε
κατάφωρον αθέτησιν των προς τους Λακεδαιμονίους συνθηκών των. Καθόσον
προηγουμένως συνέπρατταν μεν εις τον πόλεμον των Αργείων και Μαντινέων,
ως σύμμαχοι ενεργούντες ληστρικάς επιδρομάς εκ Πύλου και προβαίνοντες
εις αποβάσεις εναντίον των άλλων μερών της Πελοποννήσου μάλλον παρά εναντίον
της Λακωνικής. Αλλά μολονότι οι Αργείοι πολλάκις παρεκίνουν αυτούς ν'
αποβιβασθούν απλώς ένοπλοι επί του Λακωνικού εδάφους και ν' απέλθουν αμέσως
πάλιν, αφού συμπράξουν μετ' αυτών εις την ερήμωσιν έστω και ελαχίστου
μέρους της χώρας, ούτοι ηρνούντο. Τώρα όμως, αποβάντες υπό την αρχηγίαν
του Πυθοδώρου, του Λαισποδίου και του Δημαράτου εις την Επίδαυρον την
Λιμηράν, τας Πρασιάς και μερικά άλλα σημεία, προέβησαν εις ερήμωσιν μέρους
της γης και έδωσαν πλέον εις τους Λακεδαιμονίους ευλογωτέραν αιτίαν, όπως
προβούν εις αντίποινα κατά των Αθηναίων. Μετά την εξ Αργολίδος αναχώρησιν
του Αθηναϊκού στόλου και των Λακεδαιμονίων, οι Αργείοι εισέβαλαν εις το
έδαφος της Φλειούντος, και αφού εδενδροτόμησαν μέρος αυτού και εφόνευσαν
μερικούς, επέστρεψαν εις τα ίδια.
[Προηγούμενο] [Επόμενο βιβλίο]
|