| << 2o επεισόδιο | [εισαγωγή] | 3ο επεισόδιο >> |
| Χο. | ἄνω ποταμῶν ἱερῶν χωροῦσι παγαί͵ [στρ.
καὶ δίκα καὶ πάντα πάλιν στρέφεται. ἀνδράσι μὲν δόλιαι βουλαί͵ θεῶν δ΄ οὐκέτι πίστις ἄραρε· τὰν δ΄ ἐμὰν εὔκλειαν ἔχειν βιοτὰν στρέψουσι φᾶμαι· ἔρχεται τιμὰ γυναικείῳ γένει· |
Χορ. | Τα Ιερά τα ποτάμια γυρίζουν [στρ.
εκεί πάνω που πιάνουνται. Ναί! Δικιοσύνη και τα πάντα άνω-κάτω στραφήκαν. Των αντρών δολερές οι βουλές, κ' είναι η πίστη στους θεούς σαλεμένη. Αλλ' η ζήση η δική μου τρανά θ' ακουστεί, τί θ' αλλάξει του πλήθους η γνώμη. Να, ζυγώνει η τιμή το γυναίκειο το γένος· πια ποτέ κακοκέλαδη φήμη |
| 420 | οὐκέτι δυσκέλαδος φάμα γυναῖκας ἕξει. | στίς γυναίκες δε θάχει να σούρνει. | |
| μοῦσαι δὲ παλαιγενέων
λήξουσ΄ ἀοιδῶν [ἀντ.
τὰν ἐμὰν ὑμνεῦσαι ἀπιστοσύναν. οὐ γὰρ ἐν ἁμετέρᾳ γνώμᾳ λύρας ὤπασε θέσπιν ἀοιδὰν Φοῖβος͵ ἁγήτωρ μελέων· ἐπεὶ ἀντάχησ΄ ἂν ὕμνον ἀρσένων γέννᾳ. μακρὸς δ΄ αἰὼν ἔχει |
Τα τραγούδια οι παλιοί ψαλμωδοί
πού ταιριάσαν [άντ.
τη δική μου απιστία να τη λένε θα πάψουν. Την ωδή τη θεσπέσια της λύρας, στην καρδιά μου δε φύτεψε ο Φοίβος, ο αρχηγός στα τραγούδια· αλλιώς ύμνον εγώ θα κινούσα στη φυλή των αντρών κατενάντιον. Ο καιρός, στο μακρή του το δρόμο, |
||
| 430 | πολλὰ μὲν ἁμετέραν ἀνδρῶν τε μοῖραν εἰπεῖν. | έχει τόσα να πει για τη μοίρα
των αντρών και μαθές τη δική μας! |
|
| σὺ δ΄ ἐκ μὲν οἴκων
πατρίων ἔπλευσας [στρ.
μαινομένᾳ κραδίᾳ͵ διδύμους ὁρίσασα πόντου πέτρας· ἐπὶ δὲ ξένᾳ ναίεις χθονί͵ τᾶς ἀνάνδρου κοίτας ὀλέσασα λέκτρον͵ τάλαινα͵ φυγὰς δὲ χώρας ἄτιμος ἐλαύνῃ. |
Απ' τα σπίτια κ' εσύ του γονιού
σου [στρ.
με καρδιά φρενιασμένη έχεις φύγει, και τους δίδυμους βράχους του πελάγου εδιάβης. Και κονεύις σε χώματα ξένα, στερημένη την άναντρη κοίτη, καψερή! κι απ' τη χώρα σε διώχνουν αισχρά. |
||
| βέβακε δ΄ ὅρκων χάρις͵ οὐδ΄ ἔτ΄ αἰδὼς [ἀντ. | Πάει των όρκων το σέβας! [άντ. | ||
| 440 | Ἑλλάδι τᾷ μεγάλᾳ
μένει͵ αἰθερία δ΄ ἀνέπτα.
σοὶ δ΄ οὔτε πατρὸς δόμοι͵ δύστανε͵ μεθορμίσασθαι μόχθων πάρα͵ τῶν τε λέκτρων ἄλλα βασίλεια κρείσσων δόμοισιν ἐπέστα. |
Κ' ή ντροπή πάει κι αυτή,
στη μεγάλην Ελλάδα δε μένει, μόν' πάνω στα ουράνια ανεβαίνει. Κ' εσύ, δύστυχη, σκέπη δεν έχεις ττατρική, που μακριά απ' τα δεινά σου να μπορέσεις ν' αράξεις, και μιά άλλη, πιο τρανή κι απ' την κλίνη σου εκείνη, του σπιτιού σου βασίλισσα εγίνη. |
| << 2ο επεισόδιο | [εισαγωγή] | 3ο επεισόδιο >> |