<< 4ο επεισόδιο | [εισαγωγή] | 5ο επεισόδιο >> |
Χο. | Ἐρεχθεΐδαι τὸ παλαιὸν
ὄλβιοι [στρ.
καὶ θεῶν παῖδες μακάρων͵ ἱερᾶς χώρας ἀπορθήτου τ΄ ἄπο͵ φερβόμενοι κλεινοτάταν σοφίαν͵ αἰεὶ διὰ λαμπροτάτου |
Χορ. | Των Ερεχθείδων η γενιά, [στρ.
από τα χρόνια τα παλιά, ζωή πανεύτυχη περνά. Θεών μακαριστών παιδιά κι απ' άγιο τόπο κι άπαρτο, σοφία περίδοξη τρυγούν· |
830 | βαίνοντες ἁβρῶς
αἰθέρος͵ ἔνθα ποθ΄ ἁγνὰς
ἐννέα Πιερίδας Μούσας λέγουσι ξανθὰν Ἁρμονίαν φυτεῦσαι· |
και στον αιθέρα το λαμπρόν
ανάπετα αλαφροπατούν, εκεί που οι Μούσες οι εννιά, οι Πιερίδες οι αγνές, λέγεται πώς ανάστησαν την Αρμονία την ξανθή. |
|
τοῦ καλλινάου τ΄
ἐπὶ Κηφισοῦ ῥοαῖς [ἀντ.
τὰν Κύπριν κλῄζουσιν ἀφυσσαμέναν χώραν καταπνεῦσαι μετρίας ἀνέμων |
Κι απ' τα νερά του Κηφισού
[άντ.
τα διάφανα, έχουνε να πουν, η Κύπριδα αύρες απαλές και γλυκομύριστες ρουφά, |
||
840 | ἡδυπνόους αὔρας·
αἰεὶ δ΄ ἐπιβαλλομέναν
χαίταισιν εὐώδη ῥοδέων πλόκον ἀνθέων τᾷ Σοφίᾳ παρέδρους πέμπειν Ἔρωτας͵ παντοίας ἀρετᾶς ξυνεργούς. |
τη χώρα να δροσολογά.
Καί στα λυτά της τα μαλλιά στεφάνι από τριαντάφυλλα φορώντας πάντα ευωδιαστό, με τη Σοφία τους Έρωτες να συγκαθίσουν ξαπολνα, συμβοηθούς κάθε αρετής. |
|
πῶς οὖν ἱερῶν ποταμῶν
[στρ.
ἢ πόλις; ἦ φίλων πόμπιμός σε χώρα τὰν παιδολέτειραν ἕξει͵ |
Η πόλη, πως το θες λοιπόν,
[στρ.
με τα ποτάμια τα ιερά, ο τόπος ο ξενόφιλος, σένα, την παιδοφόνισσα κι ανόσια, μ' άλλους να δεχτεί; |
||
850 | τὰν οὐχ ὁσίαν μετ΄
ἄλλων;
σκέψαι τεκέων πλαγάν͵ σκέψαι φόνον οἷον αἴρῃ. μή͵ πρὸς γονάτων σε πάντη πάντως ἱκετεύομεν͵ τέκνα φονεύσῃς. |
Βάλε στο νου σου των παιδιών
το χτύπημα, βάλε στο νου τι φονικό θα φορτωθείς! Στα γόνατα σου πέφτω: Μη! κι όσο μπορώ παρακαλώ, μην τα σκοτώσεις τα παιδιά! |
|
πόθεν θράσος ἢ φρενὸς
ἢ [ἀντ.
χειρὶ τέκνων σέθεν καρδίᾳ τε λήψῃ δεινὰν προσάγουσα τόλμαν; |
Μες στην ψυχή σου πού θα βρεις,
[αντ.
το χέρι σου πού θα το βρει το θάρρος μέσα στην καρδιά να τα βαρέσεις τα παιδιά με φοβερήν αποκοτιά; |
||
860 | πῶς δ΄ ὄμματα προσβαλοῦσα
τέκνοις ἄδακρυν μοῖραν σχήσεις φόνου; οὐ δυνάσῃ͵ παίδων ἱκετᾶν πιτνόντων͵ τέγξαι χέρα φοινίαν τλάμονι θυμῷ. |
Καί πώς, όταν τα μάτια σου
θα τα γυρίσεις πάνω τους, τη μοίρα την αδάκρυτη της φόνισσας θα τη δεχτείς; Σα γονατίσουν τα παιδιά και σου γυρεύουνε σπλαχνιά, να 'βάψεις μέσα στο αίμα τους τα χέρια δε θα δυνηθείς με ακαταδάμαστο θυμό. |
<< 4ο επεισόδιο | [εισαγωγή] | 5ο επεισόδιο >> |